...လင္းထက္... ညဘက္ ၇ ၄၀ ေလာက္ Changi Airport Terminal 3 ရဲ႕ Departure Hall ထဲကို ၀င္ျပီး Immigration ကို ျဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္ကုိလွည္႔ႀကည္႔ျပီး ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ လိုက္ပို႔တဲ႔ အစ္ကို . ဦးေလးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ကို လက္လွမ္းျပျ႔ပီး ႏွုတ္ဆက္လိုက္တယ္။ အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္က ပ်ိဳ႕တက္လာတယ္။ ခံစားခ်က္က မ်က္လံုးမွတစ္ဆင္႔ မထြက္က်ခင္ ကြ်န္ေတာ္ထိန္းထားႏိုင္ခဲ႔တယ္။
Waiting Lounge ထဲေရာက္ျပီး အေမ႕ကုိ ဖုန္းေခၚေတာ႔ အေမ႔အသံဟာ သူမရဲ႕ ၀မ္းနည္းမွုကို ေဖာ္ျပေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္ ၂ေပါက္ေလာက္ေတာ႔ က်ခဲ႔တယ္ဗ်ာ။
ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ကုိ တင္းျပီး ထိန္းထားႏိုင္တဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ႔ airline က last call ေခၚေနပါျပီ။
ဒီလိုနဲ႔ ေလယဥ္ေပၚအေရာက္ ကြ်န္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္း သန္႔ဇင္ဦးေပးလို္က္ေသာ စာအုပ္ထဲမွ ျဖိဳးသီဟေအာင္ ျမတ္မင္းဟန္ သန္႔ဇင္ဦးတို႔ ေရးထားတဲ႔ အမွတ္တရ စာသားေတြက ကြ်န္ေတာ္႔ကို စင္ကာပူျပင္ပမွ ဘ၀ရဲ႕ ပထမဆံုးအျပံဳးကုိ ျဖစ္ေပၚေစခဲ႔တယ္။
A380 ေလယဥ္ႀကီး ေ၀ဟင္ေပၚျပန္၀ဲေတာ႔ စင္ကာပူႏိုင္ငံႀကီးကုိ ျပျပပဲျမင္ရေတာ႔တဲ႔ အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္႔ဘ၀ကို ျမွင္႔တင္ေပးခဲ႔ေသာ အမွတ္တယ မ်ားစြားေပးခဲ႔ေသာ ေနရာအား ပါးစပ္မွ BYE BYE SINGAPORE လုိ႔ ထြက္သြားသာ လြန္မယ္မထင္ပါဘူးဗ်ာ။ ေဘးနားက ႀသစေႀတးလ်လူႀကီး တစ္ခ်က္ ျပံုးသြားတာကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔လိုက္ပါတယ္
A380 လို႔သာေျပာတယ္။ ေလယဥ္ထ္ိုင္ခံု က silk air နဲ႔ သူမသာ ကိုယ္မသာပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔ ေရွ႕မွာ တီဗီပါျပီးရုပ္ရွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႀကည္႔လို႔ရပါတယ္။ အဲ႔ဒီ ထိုင္ခံုေပၚမွာ ကြ်န္ေတာ္ ဟိုလွည္႔ဒီလွည္႔နဲ႔ပဲ ပ်ံသန္းခ်ိန္ ၈နာရီ ေလာက္ကုိ ကုန္ဆံုးေစခဲ႔တယ္။ ႀသဇီစံေတာ္ခ်ိန္ ၇နာရီ ၁၅ေလာက္ အေရာက္မွာ ေနေရာင္သန္းလာျပီး တိမ္ေတြေပၚျဖာက်ေနတဲ႔ အလွကုိ ခံစားေစတဲ႔ အခ်ိန္မွာပဲ ေလယဥ္ ဆင္းပါေတာ႔မယ္ဆုိတဲ႔ ကတ္ပတိန္ရဲ႕ အသံနဲ႔အတူ ေလယဥ္ႀကီး Sydney ေလယဥ္ကြင္းကုိ ဆင္းသက္ခဲ႔တယ္။
ေလယဥ္ေပၚကအဆင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္တစ္ညလံုးမအိပ္ရေသးေပမယ္႔ ေခါင္းကႀကည္လင္ေနတယ္။ Sydney airport က Changi airport နဲ႔စာရင္ေတာ႔ ယွဥ္လို႔မရပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ လင္းထက္ တက္စ္စီစီးျပီး တည္းခိုးခန္းကို ေရာက္ေတာ႔ ၈ ၄၅ေေလာက္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ေနမဲ႔ အခန္းက လူက ၁၁ နာရီေလာက္မွ ထြက္မွာဆိုေတာ႔ luggage ႀကီးကိုအပ္ထားျပီး အနီးအနား ေလွ်ာက္ႀကည္႔ျဖစ္တယ္။ အင္တာနက္ဆိုင္ေတြ႔ေတာ႔ ၀င္သံုးျပီး ညက မန္ယူ ကန္တဲ႔ အေျဖကို ႀကည္႔ ျပီးေတြးမိတယ္။ ေႀသာ္ငါ စင္ကာပူကေန ထြက္တာနဲ႔ သူတို႔ ဂိုးစေပးရျပီလို႔။ ဘာမွလဲမဆိုင္ဘူး။ ေအာ္ဒါနဲ႔ အင္တာနက္က တစ္နာရီ တစ္က်ပ္ပါ။
ျပီးေတာ႔ အနားက ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ဆ္ိုင္မွာ ၀င္ထုိုင္ျပီး မနက္စာစားဖို႔ MENU ကို ႀကည္႔တဲ႔ အခ်ိန္မွာ မ်က္လံုးျပဴးသြားပါတယ္။ ဘယ္နဲ႔ မနက္စာကို ၁၀ေဒၚလာ ေလာက္သံုးရမယ္ဆိုေတာ႔ မျဖစ္ဘူးဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္ ၃ က်ပ္တန္ COFFEE LATTE တစ္ခြက္ပဲ ၀ယ္ေသာက္ျဖစ္တယ္။ ဒီမွာ စင္ကာပူထက္ ေစ်းသက္သာတာဆိုလို႔ အဲ႔ဒီ COFFEE ေတြပဲရိွမွာပါ
၁၁နာရီေလာက္ အခန္းထဲကို အေရာက္ အိပ္ယာေပၚ လဲွလိုက္ျပီး ေခါင္းထဲစဥ္းစားလိုက္ေတာ႔ မျဖစ္ေသးပါဘူးဆိုျပီး အိမ္ကထုတ္လာတဲ႔ အိမ္ေႀကာ္ျငာစာရြက္ေတြထဲက ဖုန္းနံပါတ္ကုိ လိုက္ဆက္ႀကည္႔ပါတယ္။ ေနစရာရွာရမယ္ေလ။ သင္႔ေတာ္တဲ႔ တတ္ႏိုင္မယ္႔ အိမ္ေတြကို ဖုန္းဆက္ေတာ႔ တစ္အိမ္က ၂နာရီေလာက္လာႀကည္႔ဆိုေတာ႔ လင္းထက္ အခ်ိန္ႀကည္႔လိုက္ေတာ႔ ၁ ၁၅ ရိွေနပါျပီ။ သူက ၁၅မိနစ္ေလာက္ပဲေလွ်ာက္ရမယ္ ေက်ာင္းကေန ဆိုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေအးေအးေဆးေဆး ေရခ်ိဳးျပီး ၁ ၄၀ေလာက္ အျပင္ထြက္ခဲ႔ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္နဲ႔ တူတယ္ဗ်ာ ပတ္၀န္းက်င္က ။ ျပီးေတာ႔ လမ္းကူတာလဲ မီးပြိဳင္႕ကလိုဘူး ဒီတိုင္ေတြ႔တဲ႔ ေနရာရွင္းတဲ႔ေနရာကကူးလို႔ရတယ္။
ေန႔လည္စာမစားရေသးတဲ႔ အတြက္ ဗိုက္ကလဲ ဆာေနပါတယ္။ အဲ႔ဒါနဲ႔ ေလွ်ာက္လိုက္တာ ၁၅မိနစ္ေလာက္သာႀကာတယ္ အိမ္ကို မေတြ႔တဲ႔ အတြက္ ဘတ္စ္ကားဂိတ္အေရာက္ ဆိုက္လာတဲ႔ ဘတ္စ္ကားက ကားေမာင္းသူကို ေမးလုိက္ပါတယ္။ ႀသဇီႀကီးဟုတ္ဘူး။ INDIA ကနဲ႔တူပါတယ္ လိပ္စာျပေတာ႔ ေ၇ွ႕နားမွာတဲ႔။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေရွ႕နားေလွ်ာက္တာ ေနာက္ ၃၀ မိနစ္ေလာက္ေလွ်ာက္လိုက္ရပါတယ္။ အဲ႔ဒီေတာ႔မွ အိမ္ကုိေတြ႔ပါတယ္။ ဟူး
အခန္းကို မႀကိဳက္တာနဲ႔ ေနာက္မွ ဖုန္းျပန္ဆက္မယ္ဆိုျပီး ျပန္ထြက္ေတာ႔ ဘတ္စ္ကားဂိတ္ေတြ႔တာနဲ႔ ဘတ္စ္တက္စီးပါတယ္။ ႀသဇီမွာလည္း ဘတ္စ္ဘယ္ခ်ိန္လာမယ္လို႔ ျပထားပါတယ္.။သူတို႕က စာရြက္ေလးနဲ႔ပါ။ ဘယ္ကား ဘယ္ခ်ိန္ဆိုတာ။ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးေန႔တိုင္းအဲ႔ဒီအခ်ိန္လာမယ္ေပါ႔။ အင္းေပါ႔ေလ သူတို႕ေသခ်ာေျပာႏိုင္မွာေပါ႔ ဘတ္စကားက လမ္းမွမပိတ္တာ။ ဒီမွာက လက္မွတ္နဲ႔ ပါ ဘတ္စ္က။ ဒါေပမယ္႔ အမ်ိဳး၂ရိွပါတယ္။ အျပာေ၇ာင္ဆို ကိုယ္ေနတဲ႔ အပိုင္းမွာပဲ စီးလို႔ရတယ္။ ဥပမာ East ဘက္ကေန North ဘက္ကို သြားမယ္ဆို တျခား အေ၇ာင္ေပါ႔။
တည္းခိုးခန္းမေရာက္ခင္ေလးမွာ မက္ေဒါနယ္ ေတြ႔ေတာ႔ ဆင္းျပီး စားပါတယ္။ Big Mac မွာျပီးသူတို႔ ေပးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ အခ်ဥ္ေတာင္းတယ။္ အခ်ဥ္လိုခ်င္ရင္ ပိုက္ဆံေပးရမယ္ဆိုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေဘးနားကစားေနတဲ႔ လူေတြကို အကဲခတ္လိုက္တယ္။ သူတို႔ေလးအခ်ဥ္နဲ႔စားေနႀကတာမဟုတ္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္လညး္ ထပ္မေတာင္းဘဲ လြတ္ေနတဲ႔ စားပြဲတစ္ခုမွာ ၀င္ထုိင္ျပီး စားပါတယ္။ Big Mac သာဆိုတယ္ ၅ကိုက္ေလာက္ပဲ ကိုက္လုိက္ရတယ္။ ကုန္သြားတယ္။ တည္းခိုးခန္းျပန္ေရာက္ေတာ႔ ကြန္ျပဴတာနဲ႔ ေနာက္ အိမ္သြားႀကည္႔ရမယ္ေနရာကို ႀကည္႔ ျပီးေတာ႔ ဟိုလုပ္ဒီလုပ္ လုပ္လိုက္တာ ၅နာရီထုိးသြားပါတယ္။
ငါးနာရီခြဲခ်ိန္ထာလို႔ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ႔ ဘတ္စ္နဲ႔သြားလိုက္တာ တည္႔တည္႔ေရာက္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူတို႔ျပတဲပ အခန္းက တံခါးေတာင္မရိွပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ခနပဲ ႀကည္႔ျပီး တည္းခိဳးခန္းကိုျပန္ေရာက္ေတာ႔ ၇ ၃၀ ပါျပီ။
ညစာဘာမွမရိွတာနဲ႔ ပထမဆံုး ညစာကုိ cup noddle နဲ႔ပဲ ျဖတ္သန္းခဲ႔ျပီး အိပ္ခ်င္လာလို႔ ေစာေစာအိပ္ရာ၀င္ခဲ႔ပါတယ္။ ဟူး ေမာတယ္ဗ်ာ။ ဒီေန႕ ။` ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
ေစ်းၾကီးပါ့။ မနက္စာကိုေတာင္ ၁၀ ေလာက္ေပးရတယ္ဆိုေတာ့။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ခ်က္စားရမဲ့ ကိန္းပဲေနာ္။
Friend, It's a good start anyway. All the best.
Yo Bro,
Never give up! I wish all the best for you. Success is hidden inside the difficulties. NEver ever give up.. If u're feeling down or feeling bored, just come to Gtalk.. :) We, ur big big friends from sg, are always ready to share your feelings.
Keep it Up... :)
Thz for ur help.. ^-^ all e best 4 u frd =]
never do thing by help
buddha is my life
my favourite person.
More updates!!
ရုန္းကန္မွဳ႕ တစ္ခုအတြက္ ဘဝ အေတြ႕အႀကံဳ ဗဟုသုတ တစ္ခုပါပဲ။
Post a Comment