Directionless writing

2007 ခုႏွစ္ ဒီလ(july) လဟာ ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ တကယ္ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်တဲ႔လပါ။ ဘာေတြမွားေနမွန္းမသိဘူး။ မွန္ေအာင္ျပန္ႀကိဳးစားခဲ႔တယ္။ ထပ္မွားတယ္။ စြပ္စဲြတာလဲခံခဲ႔ရတယ္။အထင္ေသးတာလည္း ခံရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ဘ၀မွာ လူေတြ အထင္ေသးခံရတာအမုန္းဆံုးပဲ။ ဒါေပမဲ႔ဒီတစ္ခါ အထင္ေသးခံရတာကုိ ကြ်န္ေတာ္ လက္ခံပါမယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေရွးကျပဳခဲ႔ေသာ အျပဳအမူ ေတြေႀကာင္႔ခံေနရတာပါ။စိတ္လည္းပင္ပန္းေနပါျပီ လူလညး္ပင္ပန္းေနပါျပီ။ အခုလုပ္ခ်င္ေနတာ တစ္ခုပဲ ရိွတယ္။ ေဘာလံုးကန္ခ်င္တယ္။ေျဖးေျဖးမဟုတ္ပါဘူး။အားျပင္းျပင္းနဲ႔ပါ။ ႀကံဳးတုန္းတစ္ခုေျပာရဦးမယ္။အဲ႔ဒီ နည္းကို စမ္းႀကည္႔ပါ။ စိတ္ေတြမြန္းႀကပ္ေနရင္ ေဘာလံုးတစ္လံုးကို အားျပင္းျပင္းနဲ႔ဆက္တိုက္ကန္ႀကည္႔ပါ။ ေတာ္ေတာ္ သက္သာသြားပါလိမ္႔မယ္။ မကန္ဘူးတဲ႔လူ မကန္တတ္တဲ႔လူလညး္ စမ္းႀကည္႔လို႔ရပါတယ္။ အခုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေဘာလံုးမကန္ႏုိင္ေသးဘူး။ စာေမးပြဲ အရမ္းနီးလာလို႔။

Easiest way to type in myanmar

ျမန္မာလုိ ရိုက္ခ်င္ေပမဲ့ ျမန္မာ လုိ မရိုက္တတ္ျဖစ္ေနႀကတဲ႔လူေတြ အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ဒီ software တစ္ခုရွာေတြ႔လို႔ link တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ အရမ္းလြယ္ပါတယ္။ burglish လို ရိုက္လုိက္ ရင္ပဲ ေအာက္မွ ေရြးစရာ ျမန္မာ စာလံုးမ်ားေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ျပီးတာနဲ႔ copy to clip board ခလုပ္ကုိ ႏွိပ္ျပီး microsoft word မွာ သြားျပီး copy လုပ္လုိက္ ရင္ အဆင္ေျပ သြားပါလိမ္႔မယ္။ link က ဒီမွာပါ။
http://www.studioamk.com/en2mm.htm

just thinking,

ေတြးစရာေလးတစ္ခု

ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေတြးထားတာတစ္ခုရိွပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လည္း ေျပာျပဘူးပါတယ္။သူငယ္ခ်င္းေတြက ေတာ႔ အားေပးပါတယ္။ မင္းက ငေႀကာင္ ပဲတဲ႔။ ဟုတ္ကဲ႔ အဲ႔ဒီေတာ့ စာဖတ္သူတို႔ လည္းေတြးျပီး ဆံုးျဖတ္ေပးႀကပါဦး။ ဒီမွာပါ
Let says လူတစ္ေယာက္ lift စီးတယ္ ဆိုႀကပါဆို႔။ ၁၀ထပ္ေရာက္ခါနီးမွာ lift က ႀကိဳးျပဳတ္ျပီး ေအာက္ကို ျပဳတ္က်သြားတယ္။ အဲ့ဒီ လူဘာမွမျဖစ္ႏုိင္ပဲ ထြက္လာႏုိင္မလား။ ဟုတ္ကဲ႔ကြ်န္ေတာ္ ေျပာတဲ႔အတိုင္း လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ lift ေအာက္ ကိုမေရာက္ခင္(just before it reaches to base) မွာ အဲ႔ဒီလူအေပၚကို နည္းနည္း ခုန္လိုက္မယ္ ဆိုရင္ ဘာမွျဖစ္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။ lift ကို သူ ဘာနဲ႔မွမထိေတာ့ဘူးေလ။ ဘယ္လိုထင္ႀကသလဲဟင္။ မွန္းလား မွားလား ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားတာ။

Thank you

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ လြန္ခဲ့တဲ႔ ၁ ပတ္ေလာက္တုန္း က ဘာေတြ ကံဆုိးေနမွန္းမသိဘူး။ စိတ္ညစ္စရာေတြအမ်ားႀကီး ႀကံဳေတြ႔ခဲ႔ ရတယ္။ ဘ၀မွာ အဲ့ဒီေလာက္ ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္မညစ္ဖူးဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ဒီကေန ထြက္ေျပးခ်င္စိတ္ေပါက္သြား ရေလာက္ေအာင္စိတ္ညစ္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ညစ္တာကို ဘယ္သူကိုမွ ထုတ္ေဖာ္မေျပာခဲ႔ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ကို နားအလည္ဆံုးလူကလည္း ကြ်န္ေတာ္ ကို နားလည္မွုမေပးႏုိင္ခဲ႔ပါဘူး။ ၀မ္းနည္းတယ္။ေဒါသထြက္တယ္။ အဆိုးရြားဆံုးည တုန္းကဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ စကားေတာင္ မေျပာႏုိင္ခဲ႔ပါဘူး။
ဒါေပမဲ႔ အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္႔စိတ္ကို နားလည္ေပးႏုိင္ခဲ႔တယ္ လူတစ္ေယာက္ရိွခဲ႔တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သူနဲ႔ စကားေျပာရတဲ႔အခ်ိန္မွာ စိတ္ညစ္တာေတြ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ေပ်ာ္လာတယ္။ စိတ္ေတြ ျပန္လည္ အားျပည္႔လာသလိုခံစားရတယ္။ အဲ့ဒီလူကို ကြ်န္ေတာ္ ေက်းဇူးအရမ္းတင္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႔ကို ဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႔မွာ မဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး။စဥ္းစားႀကည္႔ႀကပါ။ လူတစ္ေယာက္မွာ အဆိုးရြားဆံုး ထိခိုက္တာဟာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာပါ။ အဲ့ဒါကုိ ကုစားေပးႏုိင္ခဲ့တဲ႔ လူကို စာဖတ္သူ တို႔ ဘယ္လို သေဘာထားမလဲ။ ေက်းဇူး အရမ္းတင္ပါတယ္ …….. ရယ္။

Rebuilding

အိမ္ေလးတစ္အိမ္ မုန္းတိုက္တိုက္ခံရလို႔ ပ်က္စီးသြားတယ္။ ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေနတုန္းမွာပဲ ပိုႀကီးတဲ႔ မုန္တိုင္းတစ္ခု ထပ္၀င္လာတယ္။အိမ္ပိုင္ရွင္က ေျပာတယ္။
“ဟူး ငါျပန္ျပီးထပ္ေဆာက္ရဦးမွာပဲ”
သူဘယ္လိုေဆာက္ေဆာက္ မုန္တိုင္းတိုက္ေန ဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ဘယ္ေတာ့မွေဆာက္လို႔ျပီးမွာမဟုတ္ပါဘူး

၀မ္းနည္းေနေသာအခ်ိန္တြင္ေရထားတဲ့ စာပါ။
။ ။

Nameless

ကြ်န္ေတာ့္ ဘေလာ့ နာမည္က my feelings ဆိုျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ခံစားခ်က္ကို မတင္ဘူးလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္း က ေျပာလာေတာ့။ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။ ငါခံစားခ်က္ေတြ တင္ရင္ ဖတ္တဲ့လူေတြ ပ်င္းလိမ္႔မယ္လို႔ ျပီးေတာ့ ငါတစ္ခါတစ္ေလမွ ခံစာခ်က္ေတြ တင္မယ္လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
ဒီေန႔ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ရွုပ္ေနလို႔ ဘယ္ေနရာမွာ ဖြင္႔ထုတ္ရမွန္းမသိတာနဲ႔ ဘေလာ့မွာ ပဲ ေရးျပီးတင္လိုက္ေတာ့မယ္။
ဒီေန႔ ကြ်န္ေတာ္ ရင္ထဲက ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းကို ယံုႀကည္ထားတဲ့ ယံုႀကည္မွုတစ္ခု ေပ်ာက္ဆံုးသြားျပီလို႔ ခံစားရတယ္။ ဘယ္လိုေၿပာရမလဲ ဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ္ အဲ့ဒီ ယံုႀကည္မွုနဲ႔ အသက္ရွင္ေနတာမဟုတ္ေပမဲ့ အဲ့ဒီယံုႀကည္မွု မရိွရင္ စင္ကာပူမွာရိွတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ဟာ လံုး၀ပံုေျပာင္းသြားေကာင္းသြားႏုိင္တယ္။
ဟုတ္ကဲ့ စာဖတ္သူတို႔ နားလည္ခ်င္မွ လည္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ အရမ္းမြန္းက်ပ္ေနလို႔ ဘေလာ့မွာေရးလိုက္တာပါ။
။ ။

My thrid Post

လက္ေတြ႔ခ်မ္းသာေဆးနည္း

ကြ်န္ေတာ္ မေန႔က ဦးဖိုးက်ားရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔ မ်ားစာအုပ္ကို ဖတ္ပါတယ္။အဲ့ဒီထဲ ဦးဖိုးက်ားရဲ႕ လက္ေတြ႕ခ်မ္းသာေဆးနည္း ကိုေတြ႔လို႕ ႀကိဳက္တာနဲ႔ အားလံုးဖတ္ရေအာင္ ေ၀မ်ွ လိုက္တာပါ။ အသံုး၀င္မယ္လို႔လည္း ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္။
ခ်မ္းသာေဆးနည္း ဆုိလို႔ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတာကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ စိတ္ခ်မ္းသာတာကိုေျပာတာပါ။ စိတ္ခ်မ္းသာမွလူခ်မ္းသာမွာပါ။ ေျပာတာနဲ႔ ေလေတာင္နည္းနည္းရွည္သြားျပီ။ ဒီမွပါ
(၁) မိမ္ိစိတ္ဆင္းရဲေသာ္ မိမိထက္ဆိုးသူႏွင့္ ယွဥ္ႀကည့္ လ်ွင္ကသာရာရႏိုင္သည္။
(၂) မိမိထက္သာသူကို ႀကည့္ ၍ စိတ္မေက်မခ်မ္း စိတ္ဆင္းရဲရသည္ထက္ မိမိေအာက္နိမ့္သူုကိုႀကည့္၍ စိတ္ခ်မ္းသာရျခင္း ကသာ၍ ေကာင္းသည္။
(၃)မိမိအထက္က လူေလာက္မခ်မ္းသာဟု ျငီးျငဴေနမည့္ အစား မိမိေအာက္ လူေလာက္ ဆင္းရဲျခင္းမွလြတ္ကင္းသည္ကို ေက်းဇူးတင္ရမည္။
(၄)မိမိ၌ ဥစၥာ ပညာဂုဏ္ အေတာ္အတန္ရွိ၍ မာနတက္ႀကြ လိုေသာစိတ္မ်ားေပၚေပါက္လာေသာ္ မိမိထက္သာသူတို႔ကို ႀကည့္၍ မာနကို ခ်ိဳးဖ်က္နုိင္သည္။
(၅)ဆင္းရဲခ်မ္းသာသည္ အဆံုး၌ စိတ္တြင္တည္၏။ စိတ္ကို ႏုိင္သေလာက္ ခ်မ္းသာရ၏။
အသံုး၀င္မယ္လို႔ ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္။
။ ။

Guest

နင္သိလားသူငယ္ခ်င္း………
ဒီတစ္ေခါက္ငါအိမ္ျပန္တုန္းက ငါ့အေဖကေျပာတယ္
ငါ့သမီးလဲဆယ္တန္းေအာင္ျပီးကတည္းက
ငါတို ့အိမ္ရဲ ့ဧည့္သည္ျဖစ္ေနျပီတဲ့့။
သူေျပာလဲေျပာခ်င္စရာပဲေလ
ငါအိမ္ကိုျပန္ေရာက္တဲ့ေန ့ရဲ ့ေနာက္မွာ
ငါအိမ္ကျပန္ထြက္မဲ့ေန ့ကလဲကပ္ပါလာတာကိုး။
ခရီးေဆာင္အိတ္ဆိုတာ ငါ့အတြက္ေတာ့ဘီဒိုပဲေလ။
တကယ္ေတာ့………
ငါတို ့လူေတြအားလံုးဟာဒီကမၻာ့အိမ္ႀကီးကို
အလည္အေနနဲ ့လာတဲ့ဧည့္သည္ ေတြပဲလို ့ေတာ့
ငါျပန္မေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ။

ကြ်န္ေတာ္ ကို႔ အမႀကီးတစ္ေယာက္ေျပာျပတဲ့စကားပါ။
အဲ့ဒီအခါက် မွာ ကြ်န္ေတာ္ ဆက္ျပးီစဥ္းစားမိတယ္။သူေျပာတာတကယ္မွန္တယ္။ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိဘအိမ္ကေန အထုပ္ဆြဲ ျပီး ဒီကိုလာျပီဆိုကတည္းက guests ေတြျဖစ္သြားပါျပီ။ ေမြးကတည္းက အိမ္ရွင္ျဖစ္လာတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အဲ့ဒီေန႔က စျပီး အိမ္ရွင္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီကိုလာျပီး ေက်ာင္းလာတက္ကတည္းက အနည္းဆံုး ၆နွစ္က ေတာ့ ဒီမွာေနရမွာပါ။ အားလပ္ရက္ရလို႔ အိ္မ္ကိုျပန္ေတာ႔ေကာ အမ်ားဆံုးေနရ ၁ လေပါ့။အိမ္ကလူေတြကလည္း ျပန္လာတဲ့လူေတြကို ဆက္ဆံ တာ က အရင္လိုမဟုတ္ဘူး။အ၇င္လိုမဟုတ္ဘူးဆိုတာ က အ၇မ္း အလိုလိုက္တာကိုေျပာတာ။စာဖတ္သူတုိ႔ေတာ့မသိဘူး ကြ်န္ေတာ္ ေတာ့ အဲ့လိုမျဖစ္ခ်င္ဘူး အ၇င္လိုပဲမိသားစုေတြနဲ႔ တန္းတူျဖစ္ခ်င္တာ။အမႀကီးေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ ဟုတ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္တို႔ ရဲ႕ ဘီဒိုဟာ ခရီးေဆာင္အိတ္ေတြျဖစ္သြားတာပါ။သူ႔အလိုလို ျဖစ္သြားတာေနာ္ လုပ္ယူတာမဟုတ္ဘူး။ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္တို႔ ၁၈ ႏွစ္ေလာက္ေနခဲ့တဲ့အိမ္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ permanant ျပန္ေနရမလဲ မသိဘူး။ တသက္လံုးလည္း ေနခ်င္မွ ေနရေတာ့မွာ။ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္တို႔ရဲ႕ဘ၀ဟာဒီမွာျဖစ္သြားျပီေလ။အဲ့ဒါကြ်န္ေတာ္မ်ိဴးခ်စ္စိတ္မရိွလို႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ကြ်န္ေတာ္လည္းကိုယ့္အိမ္မွာ ေနခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ။ ခက္တာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘ၀အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မေပ်ာ္တဲ့ေနရာမွာ ဆက္ျပီး ရြက္လြင့္ရဦးမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ အိမ္ရွင္ျပန္ျဖစ္ ဦးမွာပါ။ဘယ္မွာလဲေတာ့မသိဘူး။အဲ့ဒါျပီးရင္ေတာ့ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္တို႔အတြက္ေစာင့္ေနတဲ့ ေနရာတစ္ခုရိွပါတယ္။သိပ္ေတာ့မက်ယ္ပါဘူး လူတစ္ကိုယ္စာ ေပါ့။ဘယ္ေနရာလည္းေတာ့မေျပာေတာ့ပါဘူး။အားလံုးသိမွာပါ။တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္တို႔ အားလံုးဟာ ့ဧည့္သည္ေတြပါ။
မွတ္ခ်က္။ ။ကြ်န္ေတာ့္ကို သူ႔ရဲ႕စာစုကိုေပးဖတ္ျပီး ယူသံုးခြင္႔ေပးတဲ့အမကို လည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

First post.

ကြ်န္ေတာ့္ဒီေန႔ ၁၉ႏွစ္ျပည့္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဘေလာ့ရိွတာႀကာျပီေပါ့။၂၀၀၅ ခုႏွစ္ကတည္းကပါ။ ဒါေပမဲ့ post ၂ခုပဲရိွပါတယ္။တစ္ႏွစ္တစ္ခုေပါ့။အကုန္ written in english ပါ။အခု ၁၉ႏွစ္ျပည့္တဲ့ ေန႔မွာေတာ့ အားအားယားယားျပင္းတာနဲ႔ ညီငယ္တစ္ေယာက္ဆီက အကူအညီန ဲ႔ ဟိုဟိုဒီဒီ ေမးျပီး (မွတ္ခ်က္- သူငယ္ခ်င္းေတြက မကူညီေသာေႀကာင့္) ဘေလာ့မွာ ျမန္မာလို႔ ရိုက္လို႔ရသြားပါျပီ။ဘာတင္ရမွန္းလဲမသိေသးဘူး။ စဥ္းစားတာလဲ ဘာမွမထြက္လာဘူး(ရိွမွမရိွတာ)။ ေနာက္ေန႔တြင္ေတာ့ တင္ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားလိုက္ဦးမယ္။